Affet ki
afolasın
Allah çok
affedicidir.
Öyle ki, yıllar boyu günah işliyoruz, ibadet yapmıyoruz. Kuran’da onlarca
ayette belirttiği gibi samimi bir tövbe ile bağışlıyor, hatta meleklere bile unutturuyor.
Rabbimiz biz kullarınında affedici olmasını istiyor.
Peygamber Efendimiz’de SAV, Merhamet etmeyene merhamet edilmez, buyurmuştur.
“O
müttakîler ki bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcarlar, kızdıklarında
öfkelerini yutar, insanların kusurlarını affederler. Allah da böyle iyi
davrananları sever. “ (Ali İmran suresi, 134.ayet)
Bizler aslında affederek karşımızdakine
iyilik yaptığımızı düşünürüz. Aslında affetmek insanın kendine yaptığı bir
iyiliktir. Nasıl mı? Şu hikayeye bakın:
***
Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir
teklifte bulunur:
- "Bir hayat deneyimine katılmak
istermisiniz?" Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini
tereddütsüz kabul ederler.
- "O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra
ne dersem yapacağınıza da söz verin." Öğrenciler bunu da yaparlar.
- "Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın
hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama
ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır.
Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:
- "Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her
kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın
içine koyun."
Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates
koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen,
kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci
açıklamasını yapar:
-
"Bir hafta
boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız.
Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken
sıranızın üstünde hep yanınızda olacaklar."
Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer
girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
- "Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak
çok zor."
- "Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi,
insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
-
"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda
ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. ...
Affetmeyi
karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize
yaptığımız bir iyiliktir."
Celalcelik@gmail.com
Ankara ( Konya-Ereğli )
http://celal1973.blogspot.com/
http://celal1973.blogspot.com/