Engelli biriyle komşu olmak
Günaydın sevgili gönül dostlarımız,
Bu hafta hangi konuda yazsam diye mailleri araştırırken Kasım
2013’te sevgili Eski komşumuz ve canım dostum ilahiyatçı Efkan Vural Hocamın
kaleme aldığı bir yazıya rastladım.
Bu yazının sizlere engelliler ile iletişime örnek olması bakımından
paylaşıyorum.
Allah razı olsun sevgili Efkan Vural hocam. Sizi çok seviyorum.
Yazının ardından hocamla tanışmamızı ve bir istatistiği hatırlatmak
istiyorum.
Engellİ bİRİyle komşu olmak
Son yıllarda kurumlar
engellilere karşı önemli çalışmalar yapmaktadır. Engelliler çok daha iyi
şeylere layıktır. Bunun için engellilere yönelik çalışmalara daha fazla hız
vermek gerekir.
Engellilerle dostluk
ve arkadaşlık kurmak, onlarla iletişim halinde olmak onlarla birlikte hayatı
paylaşmak günümüz anlayışında önem kazanmıştır. Gerçekten engellileri
tanımak lazım.
Engellilerin
dünyasını görmek yaşantılarına şahit olmak ve hayata dair düşüncelerini
öğrenmek insana ayrı bir fark katmaktadır.
Engelli birisiyle
arkadaş olmak veya komşu olmak çok büyük bir zenginliktir. Ben şahsen kendimi
bu konuda şanslı görüyorum. Çünkü yakın komşum engelli birisidir.
Yıllardır aynı
apartmanda oturuyoruz. Sürekli görüşüyoruz. Zaman zaman oturup sohbet eder, zaman zaman
telefonla görüşür ve mailleşiriz. O benden dini bilgiler bakımından faydalanır,
ben de ondan bilgisayar programları, internet ve web sayfası bilgileri ve
benzeri teknik yönden faydalanırım.
Ondaki hayata dair görüş ve düşüncelerinden daha çok
etkilenirim.Ayrıca onun dua listesinde yer aldığım için çok mutluyum.
Engelli komşum
sürekli iyi ve güzel olan şeyleri düşünür. Bunları yazıya döker. Yazdıklarını
herkesle paylaşır. E- posta ile gruplara ulaşır, blog sayfalarında yayınlar. Dini, ahlaki ve
bilgiye dayalı hayata dair altın değerindeki
yazıları ve yorumları okumaya değerdir.
Evet arkadaşım ve
komşum olan sayın Celal ÇELİK ‘in yazılarından yakaladığım düşünce ve
yorumlarını sizlerle başka bir yazımda paylaşmayı düşünüyorum.
Engelli komşum olan
Celal kardeşim sayesinde şunu fark ettim. Engelliler ve biz birbirine muhtacız.
Onlar bizden biz de onlardan bir çok şey
öğrenebiliriz. Bunun için de onlarla iletişim kurmak ve arkadaş olmak için adım
atmalıyız….
EFKAN VURAL
Sevgili Efkan Vural hocam yazıda bahsettiği gibi fakirin
yazılarınından alıntılarla “Herşeye rağmen yaşamak çok güzel” başlıklı 100
(yüz) adet bir yazı dizisi yayınlamıştı:
(bu ilkidir - aynı sitede yazının sonunda sonraki kayıt’a tıklayıp
diğerlerini de okuyabilirsiniz isterseniz)
ENGELLİ SEVAP MAKİNESİDİR
Hastalığım ilerleyince
beşinci kata çıkamaz oldum. Babam birikimiyle, işe yakın diye aynı mahallede
giriş kat bir daire alabildi. Yıllarca kirada oturduktan sonra hamdolsun 1998
de kendi evimize taşındık. Ev alma,
komşu al diye bir atasözümüz var, bilirsiniz.
Allah, -kaderde- bizi öyle güzel insanlarla
komşu yaptıki, sonsuz şükürler olsun. Efkan
Vural hocamgil –kızı Nihal’in
deyimiyle- en iyi komşularımızdandır. Efkan
hocam Trabzon Of’ludur.
Benim önceden hiç
Karadenizli arkadaşım yoktu. Efkan hocamı tanıdıkça Trabzonlulara sempatim
arttı.
2003 yılında Allah bana
hidayet verdi. Radyoda dinlediğim bir sohbette rahmetli bir alim, Efendimizin
SAV bir hadisinden bahsetti. Allah kime
iman verirse ona salih dostlarda nasip eder, demişti.
İşte ALLAH’ın bana nasip
ettiği salih dostların birincisi Efkan Vural hocamdır. Kendisi Sincan-Fatih’te bir lisede Din Kültürü ve
Ahlak Bilgisi dersi öğretmenidir.
Efkan hocam haftada
mutlaka en az birgün bize gelir, sohbet ederdik. Hocam güler yüzü ve hoş sohbetiyle bana moral verir. Her konuda fikir
danıştığım gerçek bir dosttur.
Beni yazmaya ve sayfa
açmaya ısrarla teşvik eden Efkan hocam’dır. Hidayetimden sonra 2006’da namaza
başlamayı çok arzu ettim. Babam abdest aldırmakta zorlanıyor, bense namazın verdiği huzuru tatmıştım. Efkan
hocam teyemmüm ile ve sandalyede
nasıl namaz kılacağımı öğretti.
Ramazanlarda eşi Hatice hanım evinde hazırladığı
yemekleri ben çıkamadığım için bize indirirdi. Beraber iftar yapardık. Hocam ben camiye gidemediğim için o gün camiye gitmez, bana çocuklarıyla beraber cemaatle teravih kıldırırdı. Yaz akşamları balkonda çay sefası yapardık.
Beraber çok pikniğe
gittik. Günümüzde güzel bir dostluk ve komşuluk örneği Efkan hocamgildir. Allah
onlardan ebediyen razı olsun.
Efkan hocamın üç çocuğu
var. Bazen hocamı üzseler bile hiç kızmaz. Çünkü Efkan
hocam beş yaşında babasını kaybettiği için onlara hiç kıyamaz.
Ben, Efkan hocamın kızı Nihal ve yeğenim İrem - 2012 |
Karşısındaki dairedeki komşusunu bile tanımayanların yaşadığı Ankara gibi bir büyükşehirde, Çamlık sitesinde küçük bir kasaba gibi komşuluklarımız… Her zaman ziyaretler ve hal hatır sormalar, bayanların altın günleri…
Yapılan
bir istatistikte sorulan “Engelli komşu
ister miydiniz” sorusuna % 70 Hayır,
denmiş.
Oysaki, engelli birini gören insan, haline
şükreder, ölümü ve ahireti hatırlar; Ona yardımcı olur, selam verir, sohbet
eder, sevap kazanır.
ATM para çekme makinesidir, Engelli ise sevap çekme makinesi...
Efkan Vural hocam ve eşi Hatice hanım öğretmendir.
Üçüncü kattaki komşumuzdu.
Malesef, Efkan hocamgil 2014’te yeni aldıkları
evlerine taşındılar.
Fakat
yakın olduğumuz için
Efkan hocam arada ziyaretimize gelir, çaylı
sohbet ederiz…
Sizi çok seviyorum. Allah bizleri cennette de ebedi komşu eylesin
inşallah…
Celalin Penceresinden