Mesnevi Okumaları - 3
Çok Kıymetli Gönül Dostlarımız,
İki hafta ara verdiğimiz yazılara 3. Yazı ile devam ediyoruz
elhamdülillah. Bu hafta Mesnevi’yi henüz fazla okumayadığımız için önce iki
yazıdan sonrasında ise son okuduğumuz hikayeden kısaca bahsedeceğiz.
Birinci yazımızdaki bilgileri, Yeryüzünde şu an yaşayan son
Mesnevihan (Hz. Mevlana’nın eseri
Mesnevi’yi her yönüyle en iyi bilen kişi) sevgili Hayat Nur Artıran Hanımefendi’nin etkinliklerinin
paylaşıldığı Facebook grubundan aldık.
H. NUR ARTIRAN’IN MESNEVİ SOHBETİNDEN
Mesnevî ikliminde, zemzemlerin cömertçe ikram edildiği bir başka
boyutta, kalplerimize nice şifalar sunan Rabbimize şükrederek sizleri
selamlarız.
Efendim, Şefik Can Uluslararası Mevlânâ Eğitim ve Kültür Vakfı
Başkanı Muhterem H. Nur Artıran Hanımefendi 29 Ocak 2017, Pazar günü Türk
Edebiyatı Vakfı'nda Mesnevî Sohbeti yaptılar. Sohbetlerinde “Sırrını saklarsan
muradına çabuk nail olursun” hadisinin geçtiği, Mesnevî’nin ilk hikâyesi olan
“Padişah ve Câriye Hikâyesi”ni şerh etmeye başladılar.
Konuşmalarının başında, kıssa ve hikâyeleri dinlemedeki asıl
maksadın bunları kendi beden evimizde bulmak olduğunu ifade eden çok Muhterem
H. Nur Artıran Hanımefendi; Hz. Yunus, Hz. Nuh, Hz. İbrahim (a.s.) kıssalarının
kendi iç dünyamızdaki karşılıkları ile örneklendirdiler.
Hikâyede yer alan her beyit ve hatta her kelimenin bilinçli bir
şekilde, özel olarak seçildiğine dikkatlerimizi çektiler ve “Ey Dostlar,
dinleyin şu hikâyeyi anlatır hepimizin hâlini” buyuran Hz. Mevlânâ'nın bizi
bize anlatmayı dilediğini ifade ettiler.
Sembolleri düşünerek, hikâyeyi dinlememizi-okumamızı tavsiye
ettiler ve padişah ile ruhumuzun, câriye ile nefsimizin, kendilerine güvenip
inşallah bile demeyen hekimler ile sahte şeyhlerin, gayb âleminden gönderilen
hekîm ile de gerçek, hakiki bir mürşid-i kâmilin sembolize edildiğini
açıkladılar.
Yalınayak, koşarak mescide giden ve hatasını anlayıp ağlayarak dua
eden, Allah’tan yardım isteyen ve sonunda da derdine çare bulacak bir hekîmin
gönderileceği müjdesini alan padişahın hâllerinin, bizler için de her türlü
istek ve arzumuzda yol gösterici olduğunu vurguladılar.
Gayb âleminden gelen hekîme: “Sen Muhammed Mustafa’sın, ben de
Ömer’im” diyen padişahın; artık ruhu ve nefsi arasında, tıpkı Hz. Ömer gibi
adalet kurmak isteğinde olduğunu anlattılar. Ayrıca padişahın hekîmi görünce
ona sımsıkı sarılmasının, “Bir ses duyduğunuz zaman ona tüm vücudunuzla
yönelin.” hadis-i şerifine işaret ettiğini belirttiler.
Maddi manevi hayatımızda herhangi bir konuda başarılı olmak için bu
hadisi gereğince anlayıp yaşamamız, bir işe yöneldiğimizde ona tüm duygu ve
düşüncelerimizle, manevi varlığımızla sarılmamız gerektiği üzerinde önemle
durdular.
***
HZ. MEVLÂNÂ’YI ANLAMAK
Bu ikinci yazımızda, Yine, Sevgili H. Nur Artıran’ın Semazen.net
sitesinde yayınlanan Hz. Mevlana’yı anlamak başlıklı yazısından kısa bir bölümü
paylaşmak istiyoruz:
(1909-2005) Doksan altı yıllık
bereketli ve feyzli ömrünü, Hz.Mevlânâ ve Mesneviye adayan güzide insan, yüz
yılımızın yetiştirdiği âli şahsiyetlerden biri olan Merhum Mesnevihan Sertarik
Şefik Can Hocamız; Tüm yaşamı boyunca Hz.Mevlânâ’nın en doğru bir şekilde
anlaşılması için gayret göstermiş; gönülden bir yakarışla her zaman şöyle
demiştir:
“Hz.Mevlânâ’yı sağdan soldan değil, bizatihi kendisinden öğrenin. O
eserlerinde gizlidir” Şefik Can Hocamız; gönlündeki sonsuz ilâhi aşkı, doksan
altı yıllık engin tecrübesiyle; Hz.Mevlânâ’nın eserlerinde gizli olduğunu
söyleyerek, tüm insanlık âlemine eşsiz bir mânevi miras olan; O müstesna
eserleri, daha dikkatli bir şekilde okumaya, okuduklarımızı anlamaya,
anladıklarımızı da yaşama gayreti içinde olmaya bizleri davet etmiştir.
Bu sebeple ki; Hz.Mevlânâ’nın tüm evreni kaplayan ilâhi nûrunun ve
en büyük özelliklerinden biri olan, hoş görü ve insan sevgisindeki hikmetin
asıl kaynağını eserlerinde görmeye çalışarak ; Divân-ı Kebir ve Mesneviden bazı
beyitleri arz etmek isterim.
Cenâb-ı Allah; Hz.Muhammedi ve onun varisleri olan büyük velileri
de bu âleme rahmet olarak gönderdi diye buyuran Hz.Mevlânâ; Kendisinin de çok
büyük bir ilâhi rahmet oluşunun açık bir tecellisi olarak Divân-ı Kebir’de
şöyle buyurmuştur:
“Biz cümle dertlerin devası, çaresizlerin çaresiyiz. Savaşta
Hz.Ali’nin Zülfikâr’ıyız. Biz Hz Ahmedin tevhid müjdesini vermedeyiz. Hz.İsâ
gibi çocukken beşikte konuşmaya başlamışız ”1
“Biz bu dünyada güneş gibiyiz. Herkese can vermeye, tüm insanlık
âlemine yararlı, faydalı olmaya gelmişiz.
Kalpleri kırılmış, gamlara düşmüş kişilere dost olmaya, onların gamlarını,
kederlerini paylaşmaya gelmişiz.
Hor görülenleri, toprağa düşenleri, ayaklar altında ezilenleri, gül
bahçesine getirelim, onlara neşeler bahşedelim diye bu dünyaya gelmişiz.
Biz altın gibi birkaç kimsenin öz malı değiliz. Biz ummanlar
gibiyiz madenler gibiyiz; biz bu âlemde herkesin malıyız” 2
Arz edilen bu Divân-ı Kebir beyitlerden açıkça anlaşıldığı üzere
Hz.Mevlânâ; Biz altın gibi birkaç kimsenin öz malı değiliz. Biz herkesin
malıyız” diyerek, kendisinin belli bir millet, din ve mezhep ile asla
sınırlanamayacağını çok açık bir şekilde ifade etmiştir.
Biz bu dünyada güneş gibiyiz diye buyuran Hz.Mevlânâ; tevhid
rûhuyla yaşamayı kendisine gaye edinerek; Müslümanlığın üzerinde hassasiyetle
durduğu “insan yaratılmışların en şereflisidir” düstûruyla; hiçbir ayrım
yapmadan tüm yaratılmışları büyük bir muhabbetle kucaklamıştır.
***
4. HİKAYE: KİNDAR YAHUDİ PADİŞAHIN ÇOCUĞU ATEŞE ATTIRMASI
Hz. Mevlana bu hikayede, İsa AS devrinde, güya Musa AS dinini
korumak isteyen, İsa düşmanı zalim ve gaddar bir yahudi padişahın Hristiyanları
dininden döndürmek için ateş yaktırması ve…
Ve o yahudi pâdişâhın, kucağında çocuğu bulunan bir anneyi
getirtip, çocuğunu ateşe attırması, çocuğun ateş içinde dile gelerek; halkı
ateşe atılmaya teşvik etmesi anlatılıyor.
Hz. Mevlana hikaye içinde pekçok hikmet pınarı mesajlar verir.
Bazıları:
O Yahudi, bir kadını çocuğu ile putun önüne getirdi, ateş
yalımlanmıştı. Çocuğu anasından alıp ateşe attı. Kadın korkup gönlünü imandan
ayırdı. Kadın put önünde secde etmek isteyince çocuk ateş içinde “ben ölmedim”
diye haykırdı.
“Ana gel. Gerçi zahirde ateş içinde isem de ben burada iyiyim,
hoşum. Bu ateş; perde olarak zahirde bir gözbağıdır. Fakat hakikatte mana
yakasından baş çıkartmış, zuhur etmiş bir rahmettir. Ana gel, Tanrı’nın
buhranını gör ki bu süretle Hak hastalarının zevk ve işaretini göresin.
Ana hakikatte ateş olan, fakat zahiren suya benzeyen bir alemden
çık, bu ateşe gir de ateşe benzeyen suyu gör. Ateşe gir de ateş içinde gül ve
yasemin bulan İbrahim’in sırlarını gör. Senden doğarken ölümü görüyordum,
senden ayrılmaktan çok pek korkuyordum. Halbuki senden doğunca havası hoş,
rengi güzel bir aleme gelip dar bir zindandan kurtuldum. Şimdi şu ateş içindeki
sükün ve rahatı bulunca dünyayı ana rahmi gibi görmeye başladım.
Bu ateş içinde bir alem gördüm ki her zerresinde bir İsa nefesi
var. Şekli yok kendisi var bir cihan... O zahiren var olan dünya ise sebatsız
şekilden ibaret.
Ana, analık hakkı için gel, gir... bu ateşin ateşlik hassası yok.
Ana, gel, gir... tam talih ve devlet zamanı. Ana, gel, gir... devleti elinden
kaçırma.
O köpeğin kudretini gördün. Gel de bir de Tanrı’nın lütuf ve
kudretini gör. Ben sana acıdığımdan ayağını çekiyorum, yoksa neşemden zaten
seni kayıracak halde değilim. İçeri gel, başkalarını da çağır ki padişah ateş
içinde sofra kurmuştur.
Ey Müslümanlar, hepiniz ateşe girin; din lezzetinden başka her şey
azaptan ibarettir.
Ey ahali, hepiniz yüzlerce baharı olan bu nasibe pervane gibi
gelin, atılın!” diye bağırdı.
O, cemaat ortasında böylece bağırmakta; halk, sesinden heybet
içinde kalmaktaydı.
Bunun üzerine kadın, erkek kendilerini, ihtiyarsız, ateşe atmaya
başladılar. Hem de memur olmaksızın, kimse kendilerine cebretmeksizin. Yalnız
dost aşkı ile. Çünkü sevgili, her acıya lezzet verir.
Nihayet öyle oldu ki hademe, halkı “ateşe atılmayınız” diye
menetmeye başladı.
O Yahudi’nin yüzü kara ve mahcup bir hale geldi. Bu sebeple pişman
oldu, gönlü sıkıldı. Zira halk, imana eskiden olduğundan daha ziyade aşık,
kendilerini feda etmede daha fazla sadık oldular.
Şükür olsun ki , Şeytan’ın hilesi ayağına dolaştı. Şükür olsun ki,
Şeytan da kendisini yüzü kara gördü! Halkın çehresine sürüp bulaştırdığı zillet
tamamı ile o adamlıktan dışarı padişahın yüzüne bulaştı.
O, pervasızca halkın elbisesini yırtardı, kendininki yırtıldı,
halkın elbisesi sağlam kaldı.
Hz. Mevlâna bu hikâyeden hakîkatler çıkardığı, görünen dünya ile
görünmeyen dünyanın, suret ile sıfatın nasıl karşılaştırıldığı görülmektedir.
***
Bu yazıdan tek gayemiz Allah rızası için faydalı olmak.
Allah Mesnevi’yi okuyup anlamayı ve uygulamayı cümlemize nasip
etsin.
Celalin Penceresinden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder