Engelli biriyle komşu olmak

Engelli biriyle komşu olmak

 

Günaydın sevgili gönül dostlarımız,

 

Bu hafta hangi konuda yazsam diye mailleri araştırırken Kasım 2013’te sevgili Eski komşumuz ve canım dostum ilahiyatçı Efkan Vural Hocamın kaleme aldığı bir yazıya rastladım.

 

Bu yazının sizlere engelliler ile iletişime örnek olması bakımından paylaşıyorum.

 

Allah razı olsun sevgili Efkan Vural hocam. Sizi çok seviyorum.

 

Yazının ardından hocamla tanışmamızı ve bir istatistiği hatırlatmak istiyorum.

 

Engellİ bİRİyle komşu olmak

 

Son yıllarda kurumlar engellilere karşı önemli çalışmalar yapmaktadır. Engelliler çok daha iyi şeylere layıktır. Bunun için engellilere yönelik çalışmalara daha fazla hız vermek gerekir.

 

Engellilerle dostluk ve arkadaşlık kurmak, onlarla iletişim halinde olmak onlarla birlikte hayatı paylaşmak günümüz anlayışında önem kazanmıştır. Gerçekten  engellileri  tanımak lazım.

 

Engellilerin dünyasını görmek yaşantılarına şahit olmak ve hayata dair düşüncelerini öğrenmek insana ayrı bir fark katmaktadır.

 

Engelli birisiyle arkadaş olmak veya komşu olmak çok büyük bir zenginliktir. Ben şahsen kendimi bu konuda şanslı görüyorum. Çünkü yakın komşum engelli birisidir.

 

Yıllardır aynı apartmanda oturuyoruz. Sürekli görüşüyoruz. Zaman  zaman oturup sohbet eder, zaman zaman telefonla görüşür ve mailleşiriz. O benden dini bilgiler bakımından faydalanır, ben de ondan bilgisayar programları, internet ve web sayfası bilgileri ve benzeri teknik yönden faydalanırım. 

 

Ondaki  hayata dair görüş ve düşüncelerinden daha çok etkilenirim.Ayrıca onun dua listesinde yer aldığım için çok mutluyum.

 

Engelli komşum sürekli iyi ve güzel olan şeyleri düşünür. Bunları yazıya döker. Yazdıklarını herkesle paylaşır. E- posta ile gruplara ulaşır, blog  sayfalarında yayınlar. Dini, ahlaki ve bilgiye dayalı hayata dair altın değerindeki  yazıları ve yorumları okumaya değerdir.

 

Evet arkadaşım ve komşum olan sayın Celal ÇELİK ‘in yazılarından yakaladığım düşünce ve yorumlarını sizlerle başka bir yazımda paylaşmayı düşünüyorum.

 

Engelli komşum olan Celal kardeşim sayesinde şunu fark ettim. Engelliler ve biz birbirine muhtacız. Onlar bizden biz de onlardan  bir çok şey öğrenebiliriz. Bunun için de onlarla iletişim kurmak ve arkadaş olmak için adım atmalıyız….

 

EFKAN VURAL

 

Sevgili Efkan Vural hocam yazıda bahsettiği gibi fakirin yazılarınından alıntılarla “Herşeye rağmen yaşamak çok güzel” başlıklı 100 (yüz) adet bir yazı dizisi yayınlamıştı:

 

http://efkanvural61.blogspot.com.tr/2016/12/1.html  

 

(bu ilkidir - aynı sitede yazının sonunda sonraki kayıt’a tıklayıp diğerlerini de okuyabilirsiniz isterseniz)

 

ENGELLİ SEVAP MAKİNESİDİR

 

Hastalığım ilerleyince beşinci kata çıkamaz oldum. Babam birikimiyle, işe yakın diye aynı mahallede giriş kat bir daire alabildi. Yıllarca kirada oturduktan sonra hamdolsun 1998 de kendi evimize taşındık. Ev alma, komşu al diye bir atasözümüz var, bilirsiniz.

 

Allah, -kaderde- bizi öyle güzel insanlarla komşu yaptıki, sonsuz şükürler olsun. Efkan Vural hocamgil –kızı Nihal’in deyimiyle- en iyi komşularımızdandır. Efkan hocam Trabzon Of’ludur.

 

Benim önceden hiç Karadenizli arkadaşım yoktu. Efkan hocamı tanıdıkça Trabzonlulara sempatim arttı.

 

2003 yılında Allah bana hidayet verdi. Radyoda dinlediğim bir sohbette rahmetli bir alim, Efendimizin SAV bir hadisinden bahsetti. Allah kime iman verirse ona salih dostlarda nasip eder, demişti.

 

Efkan hocam yazları kaldığımız Ereğli'de ziyaretimize gelmişti - Konya Ereğli Ulu cami avlusu 2012

İşte ALLAH’ın bana nasip ettiği salih dostların birincisi Efkan Vural hocamdır. Kendisi  Sincan-Fatih’te bir lisede Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi öğretmenidir.

 

Efkan hocam haftada mutlaka en az birgün bize gelir, sohbet ederdik. Hocam güler yüzü ve hoş sohbetiyle bana moral verir. Her konuda fikir danıştığım gerçek bir dosttur.

 

Beni yazmaya ve sayfa açmaya ısrarla teşvik eden Efkan hocam’dır. Hidayetimden sonra 2006’da namaza başlamayı çok arzu ettim. Babam abdest aldırmakta zorlanıyor, bense namazın verdiği huzuru tatmıştım. Efkan hocam teyemmüm ile ve sandalyede nasıl namaz kılacağımı öğretti.

 

Ramazanlarda eşi Hatice hanım evinde hazırladığı yemekleri ben çıkamadığım için bize indirirdi. Beraber iftar yapardık. Hocam ben camiye gidemediğim için o gün camiye gitmez, bana çocuklarıyla beraber cemaatle teravih kıldırırdı. Yaz akşamları balkonda çay sefası yapardık.

 

Beraber çok pikniğe gittik. Günümüzde güzel bir dostluk ve komşuluk örneği Efkan hocamgildir. Allah onlardan ebediyen razı olsun.

 

Efkan hocamın üç çocuğu var. Bazen hocamı üzseler bile hiç kızmaz. Çünkü Efkan hocam beş yaşında babasını kaybettiği için onlara hiç kıyamaz.

 

Efkan hocam, oğulları Furkan (kırmızı kazaklı) ve Fatih'le - Şubat 2015



Ben, Efkan hocamın kızı Nihal ve yeğenim İrem - 2012

 

Karşısındaki dairedeki komşusunu bile tanımayanların yaşadığı Ankara gibi bir büyükşehirde, Çamlık sitesinde küçük bir kasaba gibi komşuluklarımız… Her zaman ziyaretler ve hal hatır sormalar, bayanların altın günleri…

 

Yapılan bir istatistikte sorulan “Engelli komşu ister miydiniz” sorusuna % 70 Hayır, denmiş.

 

Oysaki, engelli birini gören insan, haline şükreder, ölümü ve ahireti hatırlar; Ona yardımcı olur, selam verir, sohbet eder, sevap kazanır.

 

ATM para çekme makinesidir, Engelli ise sevap çekme makinesi...

 

Efkan Vural hocam ve eşi Hatice hanım öğretmendir. Üçüncü kattaki komşumuzdu.

Malesef, Efkan hocamgil 2014’te yeni aldıkları evlerine taşındılar.

 

Babam, Efkan hocam, eşi Hatice hanım ve annem - Temmuz 2012 Konya-Ereğli

Fakat yakın olduğumuz için

Efkan hocam arada ziyaretimize gelir, çaylı sohbet ederiz…

 

Sizi çok seviyorum. Allah bizleri cennette de ebedi komşu eylesin inşallah…

 

 

Celalin Penceresinden