Ankara’ya “Nur” geldi

Ankara’ya “Nur” geldi

 

26 Aralık 2015 Cumartesi günü son Mesnevihan (Hz. Mevlana’nın eseri Mesnevi’yi her yönüyle en iyi bilen kişi) sevgili Hayat Nur Artıran Hanımefendi’nin sohbet ve imza gününe katıldık.

 

Sabah uyanınca annem, aa kar yağmış, apartmanın arkasındaki parkta bir parmak kar var, dedi. Çünkü odamdaki pencereden dışarısı görünmüyordu. Yeğenime teyit ettirdim ve gidemeyeceğiz diye korktum.

 

Muhterem H. Nur Artıran Hanımefendi Ankara Congresium'daki UYANIŞ Fuarı'nda 26 Aralık 2015 Cumartesi günü saat 15:00 -16:30 arasında, "İnsan, Kainat ve Ötesi" konulu bir sohbet verdiler.

 

16:30 -17:30 saatleri arasında da imza günü yaptılar.

 

Kendisi ile sohbetin yapılacağı üçüncü kata çıkınca Allah nasip etti elhamdülillah, tevafuk karşılaştık. Beni hemen tanıdı. Celal kardeşim deyişi gönlüme ferahlık verdi.

 

Sevgili Nur hocamızla zahiren de görüştüğüm için çok bahtiyar oldum.

 

H: Nur Artıran, anneciğim Nuriye Çelik ve fakir

Şimdi iki şeyi merak ettiniz sanırım. Nasıl tevafuk ettiniz ve seni nerden tanıyor? Kısaca bunları açıklamak ve sonra hocamızın yaptıkları sohbetten kısaca bahsetmek istiyoruz.

 

KAR

 

Öncelikle şunu belirtmek isteriz. Acizane her olayda bir hikmet olduğunu düşünürüz.

 

Annem, sabah bir parmak (1cm) kar var, dedi ya, öğlen dışarı çıktığımızda hiç kar göremedik. Bunu, Nur hocamızın Ankara’ya gelmesine bir işaret olarak algıladık. Yazımıza başlık oldu.

 

ALLAH’IN JESTİ

 

Ankara Congresium’a 14:30 civarı geldik. Yoğunluktan eksi ikinci (-2) kattaki otoparka indik. Abisi Celal’e hizmet için gelen kardeşim Faik hemen rampayı kurup beni arabadan indirdi.

 

İmza gününe üç yakın dostum, kardeşim ve annem olmak üzere altı kişi gelmiştik. Aceleyle asansöre yöneldik. Bindiğimiz geniş asansör, zemin katta inecekler için durdu. Biz üçüncü kata devam edeceğini düşünürken eksi ikiye tekrar indi.

 

Anlayamadık ve bu ne acayip asansör dedik o an. Sonra direk üçe çıktı. Sohbetin olacağı salona doğru ilerlerken Nur hocamızla karşılaştık. Sanırım kulis odasına doğru ilerliyordu. Bu tevafuk çok ince bir kader planıydı.

 

Yazılarımdan tanıdığınız Sevgili can dostum ve ahlakını örnek aldığım Efkan Vural hocam ricam üzerine beni kırmamış ve yalnız bırakmamıştı. Ve tabi çok sevdiğim dostlarım Mustafa Alkaş ve Kadir Yılmaz’da yine beni kırmayıp eşlik etmişti.

 

(Soldan - Efkan Vural, Kadir Yılmaz, Mustafa Alkaş, Faik Çelik ve bendeniz)

Görev yaptığı ilçeden beni hazırlayıp oraya götürmek için bize gelen kardeşim Faik’ten Allah razı olsun. Ve tabi canımın yarısı anneciğim de ısrarıma dayanamadı, bizle geldi.

 

Dostum Kadir tekerlekli sandalyemi iterek götürürken birdenbire tam köşede sevgili H. Nur Artıran hocamızla karşılaşınca heyecandan ne konuşacağımı bilemedim.

 

Samimice Celal kardeşim, Sen bizim canımızsın diyerek sarılıp alnımdan öpmesi beni çok duygulandırdı. Kendimi ağlamamak için tuttum ama hocamız gidince birkaç dakika sonra annemin gözü yaşlandı.

 

Asansörün bizi oyalaması tam o köşede karşılaşmamız içindi şimdi anladım. Ben Rabbimizin bu jestini Nur hocamızın samimi niyetine bağlıyorum.

 

NEDEN CENAB-I ALLAH JEST YAPTI?

 

Bir süre önce yazdığım email ile kendisine 26 Aralıkta orada olacağım inşallah çünkü sizinle yüzyüze görüşüp tanışmayı çok istiyorum, dediğimde,    bana yazmıştı ki;

 

“Sevgili Celal Kardeşim, ne kadar mutlu, kutlu, bir haber bu çok teşekkürler bizleri bahtiyar kıldınız..

 

Sizinle zahiren olarak da    karşılaşacağımız, görüşüp konuşacağımız  anlar  bizim içinde çok değerli anlar,  demler, safalar  olacaktır.”

 

H. NUR ARTIRAN HANIMEFENDİ BENİ BLOG SAYFAMDAKİ RESİMLERDEN TANIYORDU

 

Birkaç cümle ile H. Nur Artıran Hanımefendi ile tanışmamızı anlatayım.

 

Ben, Ocak 2014’te yazdığımız “H. Nur Artıran - Ab-ı Hayat” isimli yazımıza gelen bir yorum ile Aşk Bir Davaya Benzer isimli Facebook grubuna katıldım.

 

Nur Hocamıza yakın olan Sevcan Vatansever hanım, birgün Facebook’la telefon numaramı istedi ve ertesi gün H. Nur Artıran Hocamız arayarak doğum günümü kutladı.  

 

MANEVİ UYANIŞ SOHBETİ

 

H. Nur Artıran Hanımefendi samimi dille, Kuran-ı Kerim’den ayetler, Efendimiz’den SAV hadisler, Hz. Mevlana, İbn-i Arabi, Necmeddin-i Kübra, Yunus Emre, Hacı Bayram-ı Veli, Şefik Can gibi ulu sultanların sözleri ile çok üst seviyede lezzetli bir sohbet verdi.

 

Nur Hocamızın yaptığı ruhumun keyif aldığı bu güzel sohbetini telefonuma kayda almıştım. Yazı çok uzamasın diye kısaca bahsedelim izninizle…

 

“İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.” Der Efendimiz SAV.

 

Konumuz olan uyanmak ise yaşarken gaflet uykusundan uyanıştır.

 

Bu uyanmanın yolu Efendimizin hadisinde gizlidir. “Nefsini bilen Rabbini bilir”

 

İnsanın nefsini bilmesi çok kitap okumayla değil; ben niye bu dünyadayım, niye yaşıyorum, diyerek manevi ilimleri öğrenmek ve uygulamakla olur.

 

İlim ilim bilmektir

İlim kendin bilmektir

Sen kendin bilmezsin

Ya nice okumaktır

 

Okumaktan murat ne

Kişi Hak'kı bilmektir

Çün okudun bilmezsin

Ha bir kuru ekmektir

 

Yunus Emre

 

Ankara ve Ankara yakınındaki şehirlerden çok sayıda dinleyicinin ilgi gösterdiği sohbette Muhterem H. Nur Artıran Hanımefendi "mânevî uyanıklık" ve "insanın kendini bilmesi" arasındaki bağı ve bunun önemini Mesnevî beyitleri, âyetler ve hadis-i şerifler ile açıkladılar.

 

Büyük bir ilgi ile takip edilen bu özel sohbet sonrasında ise Muhterem H. Nur Artıran Hanımefendi imza günü etkinliğinde okuyucular ile buluştular.

 

Yazıda geçen anlatımların zahir ve batın uyanıklığımıza vesile olmasını niyâz ediyoruz.

 

Yazımızı bu şiirin devamıyla bitiriyoruz:

 

Okudum bildim deme

Çok taat kıldım deme

Eğer Hak bilmez isen

Abes yere gelmektir

 

Dört kitabın mânâsı

Bellidir bir elifte

Sen elifi bilmezsin

Bu nice okumaktır

 

Yiğirmi dokuz hece

Okursun uçtan uca

Sen elif dersin hoca

Mânâsı ne demektir

 

Yunus Emre der hoca

Gerekse bin var hacca

Hepisinden iyice

Bir gönüle girmektir

 

Yunus Emre

 

Sevgili H. Nur Hocamız bin kez Hac yapmaktan daha sevaplı bir amel yaptı.

 

Zaten gönlümde ve dualarımdaydı ama artık gönlümdeki yerini sıkıca perçinledi.

 

Sizi çok Seviyorum Nur Hocam.

 

 

Celalin Penceresinden