Şeytana
tapmayalım
Efendim baştan
söyleyelim, bendenizi hoca veya alim zannetmeyin. Bu endişemi sormuş ve bir Hadis-i
Şerif’ten işaretle dostum Efkan Vural
hocam fakirinize: “Sen alim değilsin
fakat sen iyi bir ilim taşıyıcısısın” demişti; öyleyizdir inşallah...
Fakiriniz hergün radyodan
çok sohbetler dinler ve araştırma yapar. Acizane
dinlediğimiz ilimlerden derlediğimiz bilgileri taşıyarak bu yazıları yazıyoruz
hamdolsun...
 |
| Efkan Vural hocam. sizi çok seviyorum. hakkınızı helal edin. acizane bugün yazabiliyorsak Allah'ın izniyle ısrarla yazmaya teşviklerinizin, yorumlarınızın, desteklerinizin sayesindedir. Allah razı olsun hocam. |
O
kadar doluyuz ki, inşallah bu yazıyı da ayrıntıya girip fazla uzatmadan özet yazacağız...
Çoğu
çalışanımızın hayatının gayesi sadece emekli olabilmek, çocuklarını evlendirmek
ve torunlarıyla yazlıklarında vakit geçirmektir. En azından emekli
olmadan önce işyerindeki çoğu arkadaşımızın yaşam amacı böyleydi.
Acizane kanaatimizce
bunun nedeni, dünyevileşmektir, dünyaya
çok değer vermemizden kaynaklanıyor. Bu
dünyanın asıl, sonsuz hayat olduğunu sanıyoruz.
Hiç
ölmeyecek gibi yaşıyoruz. Ve ne yazık ki şeytanın ayette dediği gibi hile
ve tuzaklarına farkında olmadan düşüyoruz. Ve şükür etmiyor, hiçbir şeyden tatmin olmadan hep fazlasını istiyoruz.
Ne demişti
şeytan:
"Öyle ise" dedi, "Sen
beni azgınlığa mahkûm ettiğin için, ben de onları gözetlemek üzere Senin doğru
yolunun üzerinde pusu kurup oturacağım."16 "Sonra onların gâh önlerinden,
gâh arkalarından, gâh sağlarından, gâh sollarından sokulacağım, vesvese verip
pusu kuracağım, Sen de onların ekserisini şükreden kullar bulmayacaksın."
17 (Araf
suresi, 16 ve 17. ayetler)
Evet malesef şeytanın
hileline kapıldık; şükretmeyi ve ibadeti unuttuk. Hatası yüzünden cennetten çıkarılan Hz Adem’in affedilmesi gibi geç
olmadan günahımıza tövbe edelim...
Çünkü
ölüm ansızın gelir. Yoksa ayette şeytanın dediği gibi, suçu haşa!
Allah’a atıp sen kaderimde bunu yazdın, vs. demeyelim; Hz Adem gibi hatayı nefsimizden bilip, Allah’tan tövbe ve af dileyelim.
Şeytan önümüzden, yani gelecek korkusuyla, üf ya hergün hergün beşer defa NAMAZ çok değil mi diye vesveseyle bıkkınlık
veriyor. Biz de tembel nefsimize hemen uyup namazı bırakıyoruz.
Bazen arkamızdan sokuluyor, sen, var ya geçmişte şunu şunu yaptın, artık zor affedilirsin, boşver gitsin,
eğlenmeye devam edelim, gibi vesveselerle tövbe
kapısını kapamaya çalışıyor.
Sağından sokulur, der
ki: vay be sen ne dindarsın, keşke herkes senin gibi namazını kılsa, cennete
sen gitmeyeceksin de kim gidecek gibi mümini
kibire düşürür...
Bunun gibi internet, televizyon, gazete, kitap,
şeytanlaşmış insanlar gibi türlü türlü yollarla insanları Allah’tan
uzaklaştırmaya ve cehenneme gitmelerini sağlamaya çalışır.
Yalnız
size bir ipucu. Şeytanın vesvese (kalbe kuruntu
veren fısıltı) dışında maddi
hiçbir gücü yoktur. Ama malesef bu vesveseleri dinleyip uyarak şeytana tapmış
oluyoruz...
Lütfen
daha ölmedik. Şeytana karşı uyanık olalım. Katrilyonlarca yıllık
sonsuz gençlik ve zevk yurdu cennet hayatımızı riske atmayalım. Yoksa mahşerde şu soruya ne cevap veririz?
60-61 "Ey Âdemoğulları! Şeytana
tapmayın, o size apaçık bir düşmandır ve bana kulluk edin, doğru yol budur,
diye bildirip emretmedim mi?" (buyurulacak) 62 – “Böyle iken o sizden birçok nesilleri
yoldan çıkardı. Ya o zaman düşünmüyor muydunuz?” 63 – “İşte bu size vaad edilen cehennemdir.” (Yasin
suresi, 60,61,62,63. ayetler)
İnşallah yazının kısa
olması için burada bitiriyoruz. Kalbimize gelen vesvese, kuruntu, şüpheler
hakkında uyanık olalım. İsterseniz yazıyı baştan bir daha okuyalım. Ayetleri daha da dikkatli okuyup düşünelim.
Allah
samimi tövbe ile her günahı affeder. Eğer henüz namaza
başlamadıysak haydi NAMAZA başlayalım.
Ağır gelirse hiç olmazsa önce bir süre sadece farzları kılalım.
Aslında yazı dün bitti. Fakat akşam Facebook’tan bir
sohbette bir hikaye dinledik. Hikaye Şu:
Zülkarneyn aleyhisselam
emrindeki ordusu ile beraber birgün
bir mağaradan geçecekler. Zülkayneyn AS o
mağarayı önceden bildiği için mağaraya girmeden askerlerine diyor ki:
“Meşaleleri
söndürün. Mağaradan geçerken toplayabildiğiniz kadar taş toplayın. Unutmayın
meşale yakmak ve geri dönmek yasak” diye emredip uyarıyor.
Daha sonra askerler kendi
aralarında konuşuyorlar:
Ya
biz taşı napacağız ki, falan deyip kimisi hiç taş toplamıyor. Kimisi ben bu komutanı seviyorum, emrine
itaat etmem gerek diyerek toplayabildiği
kadar taş topluyor.
Bazısı da komutanımız
kızabilir, şimdi çıkışta soracak diye en
azından birkaç taş toplayayım, diyor. Mağaranın
çıkışına geldiklerinde Zülkarneyn AS askerlerine şunu diyor:
“Şimdi
herkes topladığı taşları torbasından çıkarıp önüne döksün” Bir de
baktılar ki, o taş diye topladıkları altın,
elmas, mücevherlermiş. ...
Aynı
şekilde bizim dünyada yaptığımız ibadetlerimiz de öyledir. Fakat imtihanın
gereği, Rabbimiz o mükafatları bize burda göstermiyor...
“Şu dârı dünya, meydanı
imtihandır. Ve darı hizmettir. Lezzet ve ücret ve mükafât yeri değildir.” (Bediüzzaman
Said Nursi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder